Αν ο ΣΥΡΙΖΑ φτάσει τους 300.000 ψηφοφόρους, αυτό θα μετρήσει ως νίκη του έναντι του ΚΙΝΑΛ, αλλά όχι συντριπτική, αφού η σύγκριση δεν γίνεται με τους 180.000 που ψήφισαν για το σήμα αλλά με τους 270.000 που ψήφισαν για εκλογή προέδρου. Ωραίο πράγμα οι αριθμοί. Και βολικό, όταν τους βάζουμε στη θέση της ίδιας της πολιτικής, που απουσιάζει 

Στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ ψήφισαν 180.000 άνθρωποι για να διαλέξουν σήμα και να εκλέξουν τις συντονιστικές επιτροπές των οργανώσεων. Στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν αποδυθεί σε έναν ανηλεή αγώνα να φτάσουν στους 250.000-300.000 ψηφοφόρους την Κυριακή, που θα πάνε να ψηφίσουν τον Αλέξη Τσίπρα για αρχηγό (άνευ ανταγωνιστή). Η ΝΔ είχε 130.000 άτομα που ψήφισαν για να εκλέξουν τα μέλη του πρόσφατου συνεδρίου. Το ΠΑΣΟΚ είχε 600 κάλπες σε όλη τη χώρα, συνεπώς ψήφισαν 300 άτομα ανά εκλογικό τμήμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα στήσει 1.000 κάλπες, όσο πιο κοντά στο σπίτι κάποιου είναι το εκλογικό τμήμα, τόσο ευκολότερο είναι να πειστεί να πάει ως εκεί. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ φτάσει τους 300.000 ψηφοφόρους, αυτό θα μετρήσει ως νίκη του έναντι του ΚΙΝΑΛ, αλλά όχι συντριπτική, αφού η σύγκριση δεν γίνεται με τους 180.000 που ψήφισαν για το σήμα αλλά με τους 270.000 που ψήφισαν για εκλογή προέδρου. Είναι όμως πραγματική νίκη ακόμα και 30.000 ψήφοι παραπάνω, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει 23%-25% δημοσκοπική δύναμη έναντι 12%-15% του ΚΙΝΑΛ; Αν αντιστοιχηθούν τα εκλογικά ή τα δημοσκοπικά νούμερα, δεν θα έπρεπε ο ΣΥΡΙΖΑ να έχει σχεδόν διπλάσιους εσωκομματικούς ψηφοφόρους από το ΠΑΣΟΚ; Από την άλλη, όμως, ως τον Μάρτιο ο ΣΥΡΙΖΑ είχε εγγράψει μόλις 62.000 μέλη στο κόμμα. Αν αυτά πενταπλασιαστούν στην εκλογή προέδρου, δεν θα είναι δείγμα ανόδου της επιρροής του; Αν όμως το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και ο ΣΥΡΙΖΑ «παίζουν» ανάμεσα στους 250.000 και 300.000 ψηφοφόρους, τότε η ΝΔ, που είναι το μεγαλύτερο ελληνικό κόμμα, δεν εμφανίζεται λειψή με το γλίσχρο 130.000 του συνεδρίου; Οχι υποχρεωτικά, καθώς το συνέδριο ήταν μια διαδικασία στην οποία δεν υπήρχε κανένα δίλημμα και δεν κρινόταν κανένα αρχηγικό αξίωμα. Η ΝΔ μπορεί ακόμα να κραδαίνει τις 420.000 ψήφους που πέτυχε στον πρώτο γύρο της εκλογής αρχηγού τον Δεκέμβριο του 2015. Βεβαίως, τα ιστορικά σκήπτρα συνεχίζει να κατέχει ο Γιώργος Παπανδρέου από τον Φεβρουάριο του 2004, όταν έλαβε 1.024.000 ψήφους για αρχηγός του ΠΑΣΟΚ. Τον Δεκέμβριο του 2021, ο ίδιος κράτησε μόλις 62.000 ψηφοφόρους στη μονομαχία του με τον Νίκο Ανδρουλάκη για την προεδρία του ΚΙΝΑΛ. Κοντολογίς, έχασε 960.000 ψήφους μέσα σε 15 χρόνια ή τα δεκαπέντε δέκατα έκτα των ψηφοφόρων του. Είναι κι αυτός ένας απολογισμός. Ο Τσίπρας, πάλι, θα μπορεί να υπερηφανεύεται ότι από 3.000 που τον ψήφιζαν (σύνεδροι βέβαια) για πρόεδρο, έφτασε στις 300.000, άρα εκατονταπλασίασε τους ψηφοφόρους του. Αυτό κι αν είναι ρεκόρ.  Ωραίο πράγμα οι αριθμοί. Και βολικό, όταν τους βάζουμε στη θέση της ίδιας της πολιτικής, που απουσιάζει.